بهار بود
و شاتوت های نارس
...مرا ورد می خواندند تا
.وقتش
*
به وقتش
هزار هزار شاتوت رسیده
خونین
به خاک می غلتید
بغض عزا بر لب
.زخم فاجعه بر دل
بهار نبود
وشاتوت های رسیده
...مرا به سوک نشستند تا
.بی وقت